Pragmbrëmje në bregdet
Ah ky det, ky det që nis
dhe këto pulëbardha në zhytje
që kërkojnë refugjatët e mbytur.
Ëndrat më ikën me skaf dhe stërkalat
janë lule të bardha,
lidhur në n jë tufë mortore, hedhur në det.
Hëna hesht. S’pa gjë. Atë çast s’kishte dalë.
Kënga e sime motre
Për mua refugjatin, vallë,
janë thurur shekujve këngët e mërgimit?
Sa dhimbshëm i këndon motërzeza ime.
Lotët e një ëndërre.
Në ëndërr pashe vendlindjen.
Kur u zgjova
fillova të lotoj përsëri.
Oh, ç’dhimbje e madhe është, i vogli, qyteti im.
Hëna në dritaren e mërgimtarit
Në dritaren time erdhi hëna
si një buzëqeshje e shumëpritur, e bardhë.
Por në ç’dritare të vendlindjes sime
u ul sot hëna vallë?
No comments:
Post a Comment