Timo Mërkuri Sa e bukur është rruga e lagjes sime,
sa e bukur.Vetem
të rinjtë i mungojnë. Djemtë që kanë mërguar.
Ndaj më ngjan si një det pa brigje,
ndaj më ngjan si një vajzë pa fat.
Si vajzat e vendlindjes sime që mbeten pa martuar.
Vjeshtë e përdhunuar
S’e kuptuam kur erdhi vjeshta.Veç kur pamë
gjethet e rëna, si copëra fustani grisur me dhunë
dhe bajamen e vogël, që dridhej në erë
si një vajzë e përdhunuar.
Atëherë vumë re
se gjimnazistet shkonin rrugës të menduara.
Një vajzë po hipën në target
Vajzë e bukur, që si pulëbardhë a si ëndër Afërdite
Dole apo do zhytesh në thellësitë e detit ?
Kam ndrojtje të të afrohem.Lumturohem duke të parë.
Por kur shoh për ku je nisur, më vjen të ulërij.
Filozofia e Timos është shumëdimensionale… Lum ai që e kupton dhe e ndjen atë…
ReplyDelete