VDEKJA
DAICHU
Njëbrirëshi i i zjarrtë këputi
zinxhirin e artë dhe lepuri hënor
përplasi kangjellën e argjentë;
mirësevjen mbi malin Shozan,
moj hënë e mesnatës.
FUYO – DOKAI (1042-1117)
Gjashtëdhjetë e shtat vjeç po e mbyll
hesapin me këtë jetë –
as qiellin kërkova
dhe as ferrit nuk ju tremba.
Do t’i çoj këto eshtra
tej botës së Trefishtë,
të paskllavëruara, të patundura.
SOZAN – KYONIN (shekulli IX ?)
Një pemë pa rrënjë,
gjethe të verdha të shtrira
tej kaltërsisë;
as re, as njollë.
UNPO BUN – ETZU
Shtatëdhjetë e pesë vjeç,
murg për pesëdhjetë e shtatë vjet.
Dishepuj, përse pyesni
ku shkoj
me hojzat në tokë?
KOKO
Në fund të fundit, fjala,
nuk më mban lidhur më.
Hënë e ftohtë mbi pellg,
tym mbi anijen.
TENDO – NYOJO (1163 – 1228)
Gjashtëdhjetë e gjashtë vjet,
duke grumbulluar mëkate,
kapërxej në ferr,
tej jetës dhe vdekjes.
SEIHO
Qielli nuk është i lartë,
toka nuk është solide,
përpiqu ta kuptosh! Shih,
sot, 25 dhjetor,
në jug shkëlqen Harusha e Madhe.
SHOZAN
“Asnjë mendje, asnjë Buda”
ja fusin kot dishepujt
“Gjer në lëkurë, gjer në palcë”
Mirë, pra, gjithë të mirat:
atje tej një majë shkëlqen mbi tjetrën.
LAYMAN YOKETSU
Asgjë s’është dëshiruar,
asgjë s’është braktisur.
Në Hiçin e madh –
A,B,C,D.
Një gabim, një tjetër,
gjithkush kërkon
Parajsën Perëndimore.
HOMYO
Verë, që më turbullon gjithmonë,
edhe pse ruhem shumë në të pirë.
Ku do të rezistoj
i kthjellët këtë natë?
Në ç’qoshe të breglumit
do ta pres aurorën hënore?
ZUIAN
Shpata që përshkon qiellin me shkëlqim të akulltë
çan demonë, Budë, patriarkë,
pastaj, e ndriçuar nga hëna, e nervozuar nga era,
zhytet në këllëfin e veshur me xhevahire. Dema të hekurt
zhyten gjatë gjithë brigjeve lumore.
SHISHIN – GOSHIN (?-1339)
Duke folur : shtatë hapa, tetë rrëzime.
Duke heshtur: një, dy hapa të rreme.
Poetë vargjesh Zen, kudo që jeni,
ndalni, çlironi trurin.
SHOKAKU
Erë e fortë, hënë e ftohtë
një përrua i gjatë përshkon qiellin,
asnjë hije tej kangjellave –
katër anë, tetë drejtime.
RAKAN KEINAN
Sot Rakani, duke i hypur sëprapthi
një kali të hekurt, hypën në malin Sumeru,
duke rendur me galop përmes Zbrazdësirës
asnjë gjurmë s’do të le.
IKUO JOUN
Ky mik, i përsosur në sytë e njerëzve,
përsërit gjithmonë të njëjtën gjë,
prej pesëdhjetë e gjashtë vjetësh. Tashmë
ka diçka të re: pemët do të bëhen ushta,
kodrat shpata.
CHITSU
Mos e rruaj më kokën,
mos e laj trupin
bëji kapicë drutë,
gati t’u vesh flakën.
UNCHO
Dyzet e nëntë vet:
çfarë rropame!
Tetëdhjetë pranvera:
çfarë gëzimi!
Ç’është të kesh e të mos kesh?
Të ëndërrosh e të ëndërrosh.
Kumbulla të ngakuara me borë,
unë jam gati!
DAIE SOKO (1089-1163)
Jeta është siç e kemi gjetur,
ashtu dhe vdekja.
Një poezi lamtumire?
Përse të këmbëngulësh?
WAKUN SHITAI (1108-1169)
Pema e hekurt lulëzon,
pula shpall vezën e saj,
kaluan të shatëdhjetat e unë
sharroj vargjet në skela.
YKUO-MYOTAN
Për shatëdhjetë e dy vjet e kam mbajtur lart
pasqyrën e fatit.
Do ta kem thyer
pasi të kem mbërritur në fund të udhëtimit.
DAISEN
“Të gjitha gjerat ndahen”
Asnjë gjurmë shenjtërie
në këto eshtra të varfra;
Hirin e tyre do ta shpërndajnë
në valët e lumit Jance.
Ky është i vetmi parim:për të gjithë.
KYURIN-EKI
Tetëdhjetë e tre vjeç: më në fund
s’mi ve kush frerët.
Lisi është një Budë,
të panjohurat janë shembur.
TESSHO
Më në fund tej limiteve-
as marrëdhënie, as vartësi.
Sa i qetë është oqeani
që sundon Zbrazdësirën.
SEKISHITSU-SOEI
Pesëdhjetë e tre vjeç,
një buall i ngathët që e lenë fuqitë.
Tani këmbëzbathur çapitet
në Zbrazdësi - ç’absurditet.
DANKYO-MYORIN (shek.XIII)
Duke ardhur, mbledh duart grusht,
duke ikur, i shtri.
Duke kapërxyer barrierat
një thupër lotusi
bën të zvarritet elefanti.
ICHIGEN
Gjashtëdhjetë e tetë vjet i shtyva:
të shumta e të kota shpenzimet. Demi prej balte
thyhet në dyshemenë e oqeanit.
Në qershor, flokë bore.
GEKKO-SOJO
Si u sillkan kështu poetët Zen
për meritë të shterpësisë!
Ç’marrëzi më bën që t’i bie
në mesditë këmbanës së mesnatës?
SEKIOKU-SEIKYO
Trupi im nuk do të infektojë
pjerrësitë në lulëzim –
Mos e gërmoni këtë dhe,
ç’nevojë ka përqëndrimi në flakën Samadhi?
Një barrë shkarpa mjafton.
KIKO
Mali Sumeru – grushti im!
Oqeani – goja ime!
Mali bëhet thërrime, oqeani thahet.
Ku kërcen lepuri i stolisur?
Ku vërtitet korbi i artë?
No comments:
Post a Comment