Krishti u kryqëzua në Leshnicë
Krishti u kryqëzua në Leshnicë*
dhe gjithë e përpjeta gjer në buzë të muzgjeve
të nxirte në Gogotën time,
me lulekëmbana të rëna nga shëtitja e epitafit.
Kryqin ja dhanë stërgjyshit tim dhe e mbarte mbi shpinë
me një peshë të tmerëshme të fatit.Dhe u zbardh
brenda një nate.
Gjyshja ime ishte vetë Shën Mëria e borzilokut
dhe e dhimbjes së përgjakur
që vuri kujën në shpellat e mia të shpirtit
dhe u bë ikonë e shtëpive tona
dhe ajo erë e marë që fryu mbrëmë ishte
erini e saj e kujes.
Krishti u kryqëzua në Leshnicë
dhe gozhdët i kërkuan hua nga yjet e Kashtës
së Kumtrit që na rri mbi krye
dhe pikoi gjaku mbi shegët e egra.
Dhe qirinjtë i kërkuan hua për ringjalljen
nga yjet e Asterisit.
Dhe ciklaminet për kurorë nga agullimi ynë.
Krishti u kryqëzua në Leshnicë.
Dhe në Leshnicë do të ringjallet së vdekuri
sipas ungjillit të gjyshes.
*Leshnicë-vendlindja e autorit
Ma mori gjyshen Maji
Ma mori gjyshen maji dhe s’arita ti çoja
pakon e kafesë për llogari të majit.
Xhezveja bosh e heshtjes, varur në
gozhdën e dhimbjes.
Filxhani i përmbysur i fatit me mijëra
udhë të pathëna.
Ma mori gjyshen maji dhe i preu kostumin e
kumbullës. Se s’donte ta çonte me
shaminë e tretur të saj, të zezonës.
Ma mori gjyshen maji shtegut të drurëve.
As me kafe s’e ngopa fisnikërinë e
rrudhjes.
Ma mori gjyshen maji dhe nuk e la të ecte
se mos pikëllonte jaseminin.
Ma mori gjyshen maji si n jë pendë të lehtë
për të firmosur qiellin,
dhe :’’ Ku e kam Nikon ? Prisni ti mar leje
Nikos ’’ i thoshte majit.
Qiriri i qiparizit në asterisin e mbrëmjes
përnatë i ndezur për të brenda meje.
Dhe është fryma e saj, puhiza që endet mbrëmjeve
në gjethnajën e drurëve, përbri
shtëpisë sime.
No comments:
Post a Comment